In de ijzige kou fietsen Henk en ik naar Station Alexander. Nellie en Leander staan al op de uitkijk. De mannen gaan voor een keer mee, ruiken en proeven wat ons beweegt. De treinreis verloopt voorspoedig, op een boemeltrein na, richting Coevorden, die bijna dreigt stil te staan midden in een weiland. De conducteur zegt dat er iets mis is met de remmen. We komen iets later dan verwacht in Coevorden aan. Na een sanitaire stop en een kop koffie beginnen we aan de route. Nellie en ik vertellen dat we elke markering even aantikken, en de mannen denken dat we gek zijn geworden. Even later beseffen ze dat ze in de maling zijn genomen, en ze lachen er zuur zoet om.Al spoedig lopen we Coevorden uit, door het buurtschap Anevelde.
In een weiland ziet Henk een grote zilverreiger. We gluren allemaal door de verrekijker. Nellie en ik dachten een meeuw……Volgens Henk zijn we een stelletje natuurbarbaren… We passeren de grens Drenthe-Overijssel. Bij het bord wat dit aangeeft gaan we uitgebreid op de foto.
We hebben geen idee dat we worden begluurd van achter de geraniums van een oud boerderijtje. We hijsen onze rugzakken op, en dan merkt Henk op dat er iemand achter de ramen staat te wenken. Het is geen grap, en er komt een bejaarde vrouw, op klompen en geitenwollen sokken, naar de voordeur. Nel en ik moeten binnenkomen. Ze klinkt wat verward, en zegt ten einde raad te zijn. Mannen blijven buiten, en wij zitten even later in de warme voorkamer. We proberen wijs te worden uit het verhaal, en haar te helpen met een brief voor de NS. Ze blijkt ook te geloven, maar heeft geen bijbel. We beloven haar dat we zorgen dat ze er een krijgt, en schrijven haar adres op.
We zeggen haar vriendelijk gedag, en gaan weer verder met ons pad. De eerst volgende kilometers houd het ons flink bezig. We wandelen Gramsbergen binnen. Bij de kerk staat een standbeeld met Pieterpadwandelaars. Tegenover de kerk gaan we ook een hapje eten, het smaakt opperbest. Buiten is het koud, en binnen behaaglijk warm. We zijn bijna niet meer vooruit te branden maar moeten nog een flink stuk. Dus toch maar weer de pas erin. Veel door weilanden, en langs Ane. In Ane vond in 1227 een veldslag plaats. De ridders weren verslagen door de boeren en in het moeras gelokt. Deze slag is bepalende geweest voor de verdere ontwikkeling van Drenthe.
Het loopt al aan het eind van de middag, in de verte zien we Hardenberg al liggen. We passeren nog een stukje bos, en alles lijkt in diepe winterslaap. Nog geen knoppen, geen groen. Over een paar maanden zal het voorjaar weer alles doen ontluiken. Op de zomer na, hebben we in alle seizoenen gelopen, en al die seizoenen hebben zo hun eigen schoonheid. We lopen langs de Vecht naar Hardenberg. De betekenis van deze rivier was zeer groot, vanwege de aanvoer van Bentheimer zandsteen uit Duitsland. Hiervan werden van de 15e tot de 17e eeuw, veel kerken en gebouwen opgetrokken.
Over de brug lopen we Hardenberg binnen, en onze ongetrainde benen voelen als lood, zelf de mannen geven dat aarzelend toe. We gaan eten en overnachten in het Klepperhuus. Kamers zien er netjes uit, en het bed ligt heerlijk zacht. Na een uur schuiven we aan tafel het eten smaakt heerlijk, de tournedos is een apart verhaal, maar na drie keer smaakt hij heerlijk. 
Met z’n vieren kijken we op onze kamer nog tv. We maken het niet al te laat. Morgen weer een flink stuk voor de boeg.Het was een gezellige dag !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten