Het Pieterpad

Het Pieterpad is met 490 km het langste Lange-Afstands-Wandelroute(LAW) van Nederland. Het pad begint in Pieterburen in Noord-Groningen en eindigt op de Sint-Pietersberg in Zuid-Limburg. In oktober 2006 zijn wij (Tabitha en Nellie) begonnen met de eerste 2 etappes en we hebben de smaak goed te pakken.

zaterdag 21 oktober 2006

Etappe 2 Winsum - Groningen 18 km

Winsum – Groningen 18 km



Na een onrustige nacht in een vreemd bed werden we om 7.00 uur wakker. Het landelijke geluid van hanengekraai had ons al zeer vroeg gewekt. Na wat mooie foto’s te hebben gemaakt van de opkomende zon schoven we rond 8.30 uur aan het ontbijt bij de familie den Besten. Rond 9.30 uur vertrokken we nadat we uitgebreid afscheid hadden genomen van het Groningse boerenleven. Cocky bracht ons weg naar het beginpunt in Winsum. Als snel verlieten we het dorpje Winsum en liepen door de weilanden. Het pad leidde ons over een hek dwars door de Groningse klei waar het al snel een baggerbende was.
Eenmaal uit het weiland begon het toch echt te regenen. Dan komen toch maar de poncho’s te voorschijn.
 Na een wandeling van 3 km over asfaltweg komen we in Garnwerd waar we het Reitdiep oversteken.
We vervolgen onze weg naar Oostrum. Hier ligt op een zogenaamde wierde het kerkje van Oostrum. Het kerkje dateert van 1500 na Chr. En is bekend om zijn verkeerde kerktorendak.
Het land is vlak en open waardoor de wind vrij spel heeft. De route is mooi en rustig met slingerwegen. Hier en daar zie je in het landschap de wierden met daarop een boerderij of kerkje. Na Oostrum vervolgen we het pad naar Wieringerschouw en steken het Reitdiep weer over. Hier strijken we even neer voor een cappuccino met appeltaart. Vervolgens lopen we over de Paddestoelerweg langs het universiteitscomplex de stad Groningen binnen. Het stadse leven begroet ons van alle kanten. Groningen is een fraaie en gezellige stad en we krijgen veel bekijks met onze grote rugzakken. Via diverse buitenwijken en een mooi park komen we uiteindelijk bij de Martinitoren in het centrum van Groningen. Daarna is het nog een klein stukje naar het station waar de 2de etappe eindigt. Gelukkig maar want we hebben allebei wel in meer of mindere mate last van onze voeten en benen. Op het station dineren we nog heerlijk in het oude stationsrestauratie. Tegen de avond rijden we weer terug met de trein naar het station Rotterdam-Alexander waar we worden afgehaald door het thuisfront.






vrijdag 20 oktober 2006

Etappe 1 Pieterburen-Winsum 11km

 Pieterburen – Winsum 11 km


Bepakt en bezakt, verlaat ik om kwart voor 8 het thuisfront. De metro brengt me naar treinstation Alexander, waar Nellie al naar me op de uitkijk staat. Het is 8.36 uur en de trein naar Groningen vertrekt, zo’n negen minuutjes later. We worden uitbundig uitgezwaaid, door Leander en de kids. Met onze lompe bergschoenen, en enorme rugzakken vallen we iets uit de toon. We laten de nieuwsgierige blikken ons welgevallen, en verheugen ons enorm op het Pieterpad.

De reis verloopt voorspoedig, en kwart over 11 zijn we dan in Groningen. Uit het station rennen we naar het busstation, op zoek naar de bus naar Pieterburen. Maar ik heb m’n huiswerk niet goed gedaan.In allerijl rennen we terug naar het station, waar de trein na 1 minuut vertrekt naar Baflo. De buurtbus brengt ons met een handjevol mensen naar Pieterburen.  Er werd 80% regen voorspeld, maar het weer ziet er gunstig uit. We wandelen naar het wapen van Hunsigo en maken zoals vele die ons zijn voorgegaan, een foto.
Pieterburen en de zeehonden crèche zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, en het is ook zeker een bezoekje waard.  We wandelen rustig tussen de gezinnetjes door.  Onze inwendige mens rammelt, dus zoeken we een plaatje in het naastgelegen stukje bos. De wind ritselt door de populieren, en de geur van de herfst, en de zon die door de bladeren heen filtert, doen ons beseffen dat de mooiste dingen in het leven gratis zijn. Met de wind in de rug zetten we koers richting Eenrum. De Gronings klei, afgewisseld door statige boerderijen heeft zo z’n eigen schoonheid. Veel mensen komen we niet tegen, wat oudere mensen die hun dagelijkse rondje doen op de fiets." Pieterpaedsters" roept een man op z’n Greunings, We lachen, knikken en zwaaien wat. We lopen door Mensingenweer, hierna volgt dan een ietwat saaier stuk. Ik lucht nog even m’n voeten, en Nellie maakt van deze charmante pose even een foto. In de verte zien we het torentje van Winsum al. Winsum is een prachtig levendig plaatsje. We struinen hier wat rond, bezoeken wat winkeltjes, en kijken waar we morgen onze wandeltocht zullen hervatten. Om half 5 pikt Cocky ons op bij het station van Winsum. We pikken nog een lifster op, normaal zouden we dat nooit doen, maar drie vrouw sterk… Ze heeft een zweverig verhaal….dit gaat ons verstand te boven. We hebben nog wat napret, misschien zijn we hier te nuchter voor. Op de boerderij worden we gastvrij onthaalt in de gezellige woonkeuken. ‘s Avonds wacht ons ook een feestmaal, de heerlijkste spaghetti die ik ooit heb gegeten. Wijntje erbij! We voelen ons bevoorrecht, dag een zit er op. Om kwart voor 11 sluiten we de dag af, we kletsen nog wat, en dan gaan we net als de kippen op stok.