Etappe 7 Sleen-Schoonloo 23 km

Dag 7 Sleen -Schoonloo 23 km

Op de brink vervolgen we onze etappe. De boerderijen die om de brink gedrapeerd zijn, geven dit dorp een typisch Drents karakter. Bij de Hervorme kerk zien we de koster de mat uitkloppen, en hij gaat de kerk weer binnen. Nieuwsgierig als we zijn voelen we aan de deur, en deze is open.
 Zacht lopen we naar binnen en er heerst een serene stilte, de koster praat gedemt met zijn echtgenote. Normaal is de kerk dicht, maar we hebben straks een begrafenis, zegt de koster.
 We besluiten de kerk te verlaten, en zien bij het vertrek de kist die naar binnen wordt gedragen. Zonder dit tegen elkaar uit te spreken, beseffen we dat het niet gewoon is dat wij hier lopen. Het leven is een kostbaar geschenk. Wat is het doel op ons levenspad ? We wandelen zwijgend het dorp uit, over de akkers, richting de bosrand. Voorlopig alleen maar bos. De warme herfstkleuren, van vlammend rood, tot oranje geel omringen ons als een warme deken. Geknisper onder onze voeten, er is al aardig wat gevallen blad. Weldra komen we bij de Galgenberg, een gebruik om in de middeleeuwen de ter dood veroordeelden hier op te hangen. Vooral langs de openbare wegen diende dit als afschrikkend voorbeeld. We vervolgen onze weg, en zien even later op een open plaats in het bos een stenen beeld. Dit beeld is opgedragen aan Toos Goorhuis en Bertje Jens,  de iniatiefneemsters van het Pieterpad. We lopen het bos uit tot het Oranjekanaal, en lopen richting Schoonoord.
We zullen overnachten bij Magda Ziengs, Tramstraat 14, in Schoonoord. Ze is er niet maar aan de telefoon zegt ze hartelijk dat we gewoon naar binnen mogen gaan. Maken jullie het je maar gemakkelijk, zei ze.
Het is behaagelijk warm, onze voeten zijn moe. De kamer ziet er gezellig uit,het bed ligt heerlijk zacht. We schrikken wakker, als we een vriendelijke stem horen " zouden ze er al zijn ? " Ik spring haastig m’n bed uit, Nellie komt slaperig overeind. Magda begroet ons hartelijk. Ze heeft vast moeten lachen om onze slaperige gezichten.  S’avonds eten we heerlijk bij de Chinees. Een soort Indische rijsttafel met allemaal lekkere hapjes, het smaakt ons prima. Aan de heldere vrieslucht pinkelen de sterren.
 We begeven ons naar de B&B, de nacht die valt. En een nieuwe dag breekt aan. Nellie kijkt even door het raam naar buiten, de rijp ligt op de blaadjes. Er wacht ons een heerlijk ontbijt.
Daarna trekken we de stoute schoenen aan. De wereld heeft iets winters, de regen van gisteren is uitgekristaliseerd in een witte waas die over, gras,struiken en houten paaltjes een spoor achterlaat. We zetten er flink de pas in, het is koud. Onze adem komt in wolkjes uit ons mond. de lucht is helder. Even later lopen we op een heideveld met wat vennetjes. Spinnenrag betovert ons. We klimmen over een hek, en zien links van ons een biologische boerderij.
Een oude man roept dat we er koffie kunnen drinken, maar we moeten het zelf inschenken. Vanuit Schoonoord hebben we wat lekkers voor onderweg meegenomen.  In een schuur met een houten tafel, en wat kranten ploffen we neer. Voor een euro per bakkie, wat we zelf in een potje moeten doen, warmen we hier even op. Een zwart wit poesje ligt op de kachel, samen met wat lappen, sokken, en zelfs een onderbroek. Bij de deur staat een bordje dat we moeten opletten dat hij niet met ons mee loopt. Er komen nog twee heren, en even later twee dames binnen. Wij besluiten na een blik in de biologische winkel weer verder te gaan. Nog een stuk bos, en daar zien we Schoonloo al liggen. Bij cafe Hegeman nemen we nog een kop Witte Wievensoep met stokbrood en pesto, en we beginnen aan de terug reis. Rond 18.00 uur zijn we op Alexander. Waar we blij worden ontvangen. Een gedichtje word onder m’n neus geschoven. Welkom thuis, in ons huis.Drie leuke dagen weggeweest.Maar dat u thuis komt is een groter feest.