Het Pieterpad

Het Pieterpad is met 490 km het langste Lange-Afstands-Wandelroute(LAW) van Nederland. Het pad begint in Pieterburen in Noord-Groningen en eindigt op de Sint-Pietersberg in Zuid-Limburg. In oktober 2006 zijn wij (Tabitha en Nellie) begonnen met de eerste 2 etappes en we hebben de smaak goed te pakken.

vrijdag 22 juni 2012

Etappe 21 Swolgen - Venlo 21 km

Etappe 21  Swolgen - Venlo  21 km

Zaterdag 9 juni 2012
Het zonlicht word gefilterd door de dennenbomen. Ons ontbijt smaakt  heerlijk en we zeggen André gedag en slaan de deur achter ons boshuis dicht. We verlaten Swolgen via lange stukken bos. Onze gespreksstof kent geen einde. De wereld is in diepe rust en af en toe komen we een bezwete jogger tegen. We slaan linksaf en lopen een smal pad in. Halverwege staat een parasol met twee tuinstoelen. Een spaarvarken + prijslijst is aan de parasol vastgebonden. In een hanenpotenhandschrift staat er…Ik spaar voor playmobile. We nemen allebei een mars uit de koelbox,schrijven wat in het schriftje en gooien wat in het varken. Als er geen vertrouwen meer is wat is de wereld dan. Door het bos en de heuvels op de Swolgender heide lopen we naar het Schuitwater. We komen een hoogbejaard echtpaar tegen. De man maakt elke dag hetzelfde rondje dankzij zijn vrouw die nog goed ter been is. Met een Limburgs accent verteld hij dat hij hier geboren en getogen is. Hij geniet van de seizoenen,de natuur en knapt er van op. Vorige week was het pad nog begroeid met brandnetels  zegt hij en hij zwaait beverig met zijn stok naar het pad achter ons. Ze hebben het net gemaaid. Glimlachend vervolgen wij samen onze weg het moet toch heerlijk zijn om zo samen oud te worden. Voorbij Lottum komen we bij de kapel aan de Houthuizerweg. Na een paar kronkelpaden lopen we het bos uit langs kwekerij en weilanden. Helaas hebben we flink wat tegenwind maar we mogen niet klagen want de zon schijnt nog steeds. We komen aan de rand van Grubbenvorst voor ons ligt een mooi klooster en verscholen achter een enorme rododendronstruik lig een piepklein kapelletje. We zitten even op een bankje en wisselen schoenen en sokken. Achter een klein elektriciteitshuisje moet ik toch echt even naar de toilet. Nellie staat op de uitkijk of er geen eenzame fietser voor een onaangename verrassing komt te staan en een boete voor wildplassen is ook niet mis. We lopen Grubbenvorst door en wachten op de pont die ons naar de overkant  van de Maas brengt. We lopen een flink stuk over een lange dijk en het hoge gras is kromgebogen door de harde wind. Heel in de verte zien we snelweg al liggen met daarachter Venlo. We lopen zeer voorspoedig en voor we het weten wandelen we Venlo binnen.  Het is geen aantrekkelijke stad om te zien. Even later lopen we over een drukke markt met meer Duitsers dan Nederlanders. We worden overspoeld door mensen die bepakt en bezakt slenteren, likkend aan ijsjes en graaiend in patatzakken. Wij lopen daar als twee grote blonde dames met verwaaide haren en joekels van rugzakken tussendoor. Snel richting station. De perrons kleuren al oranje voor de naderende voetbalwedstrijd. Ook in de trein is iedereen erg luidruchtig. Voor we het weten zijn we in Rotterdam Centraal. We nemen we de metro en op Kralingse Zoom zeggen we elkaar gedag. Het waren weer heerlijke wandeldagen !!
Op naar de laatste etappe’s !

Etappe 20 Vierlingbeek-Swolgen 21km


Etappe 20  Vierlingbeek - Swolgen  21km
Vrijdag 8 juni 2012
De ezels balken en het gekrijs van pauwen is niet van de lucht. We rekken ons uit en  openen onze ton. De zon schijnt in haar volle glorie. Na een douche en heerlijk ontbijt zetten we de pas erin, richting Vierlingsbeek.  Daar aangekomen pikken we de rood witte markering weer op. Aan onze linkerhand draait een waterrad. Het water stort met  een donderend geraas in de beek. We steken de provinciale weg over en lopen via een smal pad het bos in. Koeien liggen te grazen en kijken verstoord  als ze ons gekakel horen. Niet veel later lopen we het dorp Holthees binnen. Een witte kapel trekt onze aandacht, De Mariakapel. De deur blijkt open en in het portaal branden kaarsjes. Ik schrijf wat in het gastenboek en we nemen even plaats in het Onze lieve vrouwenplantsoen. Niet veel later komen we in het dorp Smak bij de Jozefkapel.
Nellie doet de deur  voorzichtig open. Binnen zit een oude non te bidden. Haar lippen bewegen en zachtjes nemen we plaats. Waar zou ze voor bidden ? Wij nemen vaak de wereld op onze nek maar als je weet dat God de wereld in Zijn hand heeft dan kan het een hele rust zijn om je zorgen in Zijn handen te leggen. We zijn echt in Limburg beland met al haar kruizen en kapellen. Niks mis met een kruis want daar kun je als Christen niet omheen. Weer verder over het landgoed Geysteren.  Wij lopen door het dorpje Meerlo waar nog een gerestaureerd kasteeltje staat. De rozen bloeien weelderig en we lopen onder een poort een slingerende weg  en aan weerszijden staan hoogstamfruitbomen. De variatie van het landschap maakt het niet saai. De wolken pakken  zich samen en even later staan we toch te schuilen onder een grote kastanjeboom.
De lucht trekt vrij snel weer open en we zijn blij als we de toren van Swolgen zien.
We lopen in een keer naar onze B&B( www.eenkats.nl)
, De Eenkats ( eekhoorn ). André en Harry wonen in de daarnaast gelegen boerderij. Een grote lobbes verwelkomd ons al blaffend en André komt aangesneld. Wat een vriendelijke man.We hebben een heus vier persoonshuisje voor onszelf. Het is met smaak ingericht en via een brief en een nostalgisch krijtbord worden we welkom geheten. Het huisje geurt naar wierook en klassieke muziek klinkt. We voelen ons en beetje als in een welness-resort. In de koelkast staat een stuk overheerlijke Limburgse vlaai en onze tafel voor morgenochtend staat al gedekt. We frissen ons op en ploffen op de bank. Dan valt de regen wederom met bakken uit de hemel. Na een uurtje is het droog en na een lange wandeldag pakken we dit keer de fiets en gaan een hapje eten in een eetcafé in een dorp verderop. De barman is een rasechte Rotterdammer en we hebben gelijk een aardig gesprek. 's Avonds kijken we in ons huis nog een feel good movie en gaan daarna slapen.

Etappe 19 Gennep-Vierlingbeek 17 km

Gennep- Vierlingbeek  17 km

Donderdag 7 juni 2012

Kids naar school  gebracht en in rap tempo naar het station. Nellie staat in gesprek met Marjanne van SRK.
We groeten elkaar en nemen de trap richting perron. De trein rolt het station binnen. Helaas is onze zitplaats in een stiltecoupe (en dat valt voor ons niet mee)
We beginnen met een vertraging en stappen  in Utrecht ook nog over op de verkeerde trein doordat we  een leuk uitziende rennende jongeman  blindelings volgen. Wat maakt ons het uit…niemand die vanavond op ons wacht en dan komen we er  toch via een kleine omweg. We kunnen wel om onze blinde actie lachen. Een half uur later dan gepland komen we aan in Gennep.  Alhoewel we regen en kou hadden verwacht schijnt de zon. We pellen onze laagjes kleding uit totdat er een zomers t-shirtje overblijft. Nog even een zonnebril aanschaffen bij de plaatselijke Hema en  daarna  de pas erin.
Al snel lopen we Gennep uit en vervolgen  langs  kronkelende bospaden en via  oneindig lange stukken loofbos onze route.  Overal om ons heen bloeit het vingerhoedskruid en het geeft het bos iets magisch. Onderweg ploffen we neer op en picknickplaats. Een man van middelbare leeftijd  met een Amsterdams accent laat zijn bruine labrador uit en maakt even gezellig een praatje.  Alhoewel het leven in de drukke Randstad om allerlei praktische redenen heel veel voordelen heeft, genieten we hier van de tijd en de rust die mensen voor elkaar lijken te nemen. Het zijn van die aardige gesprekjes die je bij blijven en waar we er al wandelend zoveel van hebben gehad. Oog voor elkaar in een wereld  waar alles om ons heen flits is gewoonweg geen eenvoudige opgave. Allemaal aan de wandel is niet realistisch maar zo af en toe stilstaan en even oog en oor hebben voor elkaar…het zou zo mooi zijn…Al mijmerend belanden we  via een klaphek bij Het Quin. Heidevelden heuvels,strakblauwe vennetjes waar een Nijlganzen echtpaar met kroost rondscharrelt en een wild rund die zijn kostje bij elkaar graast. Bovenop een heuvel slaan we dit  idyllische tafereel  gade. De zon brand op ons hoofd en we voelen ons langzaam veranderen in rode kreeften. Wie had dat gedacht. Wij zonder zonnebril en zonnebrandcrème, gewapend met poncho’s, lopen hier in een zonovergoten landschap. We wandelen het stuk bos en en uit en komen aan de grens van Afferden. Hier komen we langs de mevrouw met de blauwe slofjes van man bijt hond.
Haar Pieterpadvlag  wappert vrolijk aan het begin van de oprijlaan. Mevrouw is druk aan het stofzuigen maar komt  zodra ze ons ziet direct in actie en brengt ons  naar het zonnige terras achter haar woonhuis waar we onze dorst lessen. We genieten van de prachtige tuin en een specht schiet schichtig weg. Mevrouw vraagt of ze erbij mag komen zitten. We luisteren en luisteren en luisteren naar de vele verhalen. Dat vinden  wij nou juist zo boeiend… het geeft weer leuke gespreksstof voor onderweg.  We zwaaien mevrouw uit en lopen richting het veer. De veerman zet ons over en we slaan linksaf een smalle dijk op. De wilde rozen en vele vlierbessenbloesems geuren zoet. De koekoek roept dichtbij en in woorden is dan niet uit te drukken hoe intens we er van kunnen genieten.  De seizoenen, de zon,de mooie vriendschap en gesprekken het feit dat je kan lopen en kan horen en zien. We tellen onze zegeningen!
De lucht betrekt en via het thuisfront horen we dat het over een  uur gaat plenzen.Vannacht overnachten we op een ezelgasterij in Groeningen.(www.ezelgasterij.nl)
  Aan het begin van de oprijlaan hangt een velduilenkast en een uiltje schrikt van onze luide stemmen en maakt dat hij wegkomt. We worden verwelkomt door gekrijs van pauwen en gebalk van ezels. De eigenaar brengt ons naar een enorm wijnvat waar we de nacht door zullen brengen.  Binnen staan twee bedden met roodgeblokte hoezen. Het ruikt er als in een Finse sauna en het oogt  knus. We bestellen een Griekse maaltijd die  voor ons vat word gebracht door een mediteraan type  lijkend op de bakker  van De Soete Suikerbol.  Na een lange wandeldag is dit koren op onze molen. Het eten smaakt ons voortreffelijk. Het Lassie hondje van de eigenaars zit aan onze voeten en kijkt ons smekend aan. Langzaamaan pakken de wolken zich samen en we hebben alles nog niet goed en wel  achter de kiezen en dan barst de bui los. Het hoost en een druppel valt door een kier op Nellie’s hoofd.  We belanden van de regen in de drup…Dan valt ook de stroom uit en we zitten in een schemerig vat wat tijdschriften te lezen.Na een uur is het droog en zijn we getuige van een schitterende zonsondergang.  We sluiten ons vat praten de dag door en na een tijdje vatten wij de slaap.