Etappe 15 Zelhem -Hoch Elten 20km

Zelhem-Hoch Elten 20km


Na een verkwikkend ontbijt verlaten we Zelhem. Het is droog en een waterig zonnetje schijnt door de bomen. Doordat er veel regen is gevallen zien we onderweg veel paddenstoelen. We negeren het bord wegwerkzaamheden en lopen een onverhard pad in. Halverwege kunnen we niet verder. Een glibberig diep groot gat gaapt ons aan. We kunnen er niet omheen en we gaan ook niet terug. Klimmen en klauteren dan maar. Wandelaars die voor ons lopen reiken Nellie de hand.
We lopen via zandpaden verder. We lopen over een terrein van een graanmaalderij. Eromheen liggen de verlaten huisjes van het plattelandsbuurtschap Heidehoek. Niet veel later gaan we via een houten klaphekje het Landgoed Slangenburg op. Slangenburg is een van oorsprong 14e-eeuws adellijk landgoed met pachtboerderijen, bossen en een versterkt kasteel met slotgracht. Het duurt nog een hele tijd voordat we het kasteel in het vizier krijgen. De omgeving is prachtig en op een bankje voor de slotgracht puffen we even uit en doen ons tegoed aan wat lekkers.
Er arriveert een bruidspaar in een witte limo. Het bruidje ziet er prachtig uit. De omgeving ziet er ook echt sprookjesachtig uit. Een klein meisje klapt vrolijk in haar handjes en rent naar opa en oma om te vertellen dat ze de prinses heeft gezien. Nel en ik maken wat foto's van het kasteel en verlaten via een smal pad langs de slotgracht Slangenburg. We begrijpen goed dat mensen die aan de hectiek van alledag willen ontsnappen hier tot rust komen. Het lopen gaat ons steeds moeilijker af.
 Omdat er een routewijziging heeft plaatsgevonden moeten we nog een heel eind. Onze voeten branden en we zien dat we nog aardig wat km moeten lopen. Een uur verder overleggen we wat te doen. We moeten morgen nog een dag lopen en maandag gewoon weer aan het werk.
Onze voeten kapot lopen en koste wat koste de eindstreep halen of toch bellen dat Frieda uit Duitsland ons oppikt. We besluiten om te bellen. We moeten nog anderhalf uur lopen voor we in Braamt zijn. Frieda begrijpt het volkomen en we mogen haar bellen als we in Braamt zijn. Ons tempo wordt steeds lager en we zijn niet meer zo spraakzaam het is echt ploeteren en even afzien. Maar we blij als de molen van Braamt voor ons opdoemt. Niet veel later wachten we onder de Hollandse molen op de in Duitsland wonende Frieda. Het landschap is behoorlijk heuvelachtig en we rijden omhoog naar Hoch-Elten. Hoch-Elten was vroeger van Duitsland na de oorlog van Nederland en in 1963 weer van Duitsland. Het bosgebied en de Eltense berg behoren bij het Nederlands landschap Montferland. In een mooie wijk ligt het gezellige huis van Frieda.
 We worden vriendelijk ontvangen met een kopje thee en gaan dan naar onze kamer. Alles ziet er gezellig en keurig verzorgt uit. Even liggen we languit op bed om even bij te komen. Van Frieda horen we dat we lekker kunnen eten in "Het oude Posthuis" maar we moeten beslist geen voorgerecht nemen. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd….We nemen een Balkanplatte een schotel voor twee personen…Nellie verslikt zich bijna in haar cola.
Ik zie een dikke Duitse dame met een enorme schotel vol met enorme stukken vlees onze kant op komen. Kleine stukjes vlees, een soort mixed grill, dachten wij. Hier kunnen we makkelijk met ons hele gezin van eten. Eerlijk is eerlijk het smaakt heerlijk en na zo'n dag ploeteren verdwijnt er meer ons maag dan we voor mogelijk hadden gehouden.
 Naast ons gaan twee belegen boeren uit Nederland zitten. Ze proaten mit un zwaor dialect en vroagun of de meiskes op tienertour zijn. Jao zu kommen hier vaak eten. Het is zo lekker goedkoop en ze krijgen zo veul. Nou veel was het zeker. We mogen morgen wel een Sonjadag doen.
We lopen verzadig en verkwikt en….weer richting onze B&B. Voordat we naar bed gaan prikken we onze blaren nog door met een punaise van het prikbord.
Uiteraard hebben we het steriel gedaan door de punaise te verhitten in een waxinelichtje. We kletsen en lachen nog even en vallen dan als rozen in slaap.