Etappe 13 Laren- Vorden 14 km

Dag 13 Laren-Vorden 14km

Afgelopen nacht heb ik onrustig geslapen. Waarschuwingen over veel sneeuwval in het Noorden en het Oosten van het land, maakten het dat ik enigszins tegen de tocht op zag. Ik zag ons al ploeteren door een witte wereld, al schuifelend en glijdend van A naar B.

Om 8.00 uur treffen Nellie Rosalieke, Jop en ik elkaar op Rotterdam – Alexander. Nellie is geanimeerd in gesprek met een wat oudere dame. Ze vind het helemaal geweldig dat wij het Pieterpad lopen. In Rotterdam is het net iets onder het vriespunt en we zijn blij als de trein het station binnenrolt. De reis verloopt voorspoedig. In Deventer hebben we gelijk een aansluiting op de bus naar Laren. We slaan nog even wat proviand in bij de Plusmarkt en genieten van een gratis senseo. Iets voor 11.00 uur lopen we dikgekleed Laren uit en slaan rechtsaf een zandpad in. Terwijl wij kletsen, ziet Jop een grote zilverreiger wegvliegen. Er ligt een dun laagje sneeuw over de akkers. De bleke winterzon schijnt tussen de grijze wolken door.
 De kinderen huppelen al zigzaggend over de weg en zetten hun voeten op het broze ijs in de slootjes. In een flauwe bocht bij een boerderijtje ligt er een grote hond midden op het pad. De goeiige lobbes sjokt nog even achter ons aan. Dan gaan we onder een beukenpoortje door en lopen via een smal paadje naar de verharde weg. Even later zien we een colonne van Pieterpadlopers achter ons. We lopen via kronkelende wegen, over het spoor, en daarna het Twents kanaal over en even later het riviertje de Berkel. We genieten van de stilte, de vogels en ergens kraait een haan. De groep mensen met oranje unoxmutsen haalt ons in. Niet veel later lopen we door het bos. We zien nog een kleine bonte specht, en heel veel vinken, putters en mezen. Achter ons horen we geklepper van paardenhoeven.
 Een rijtuigje met daarvoor een tweespan haalt ons in. De man op de bok (een heuse jonkheer) maakt een praatje. Opeens vraagt hij; willen jullie meerijden? We zeggen geen nee tegen een rit door een prachtig besneeuwd bos. In draf en even later in galop. Mijn werkgever die hier gewoond heeft had ook een paard met rijtuig. Het blijkt dat beide mannen elkaar kennen en dat hij hem zelfs les heeft gegeven. Nederland is maar klein. Voor ons zien we de groep wandelaars. Als we lachend in draf voorbij komen, krijgen we natuurlijk de nodige opmerkingen te horen. We lachen erom. Wij maken onze kilometers wel. Het is zomaar weer een leuke ontmoeting, en eigenlijk een cadeautje op ons pad. Gewoon gratis, en daar genieten we van. We helpen het rijtuig een drukke weg over, en nemen afscheid. We lopen het bos weer in en hier ligt meer sneeuw. Na wat bochten komen we bij Huize Enzerinck, een fraaie buitenplaats met een park in Engelse landschapstijl. Aan het einde van een fraaie beukenlaan ligt Landgoed Den Bramel. Niet veel later zien om 13.45 uur de toren van Vorden al. We nemen in een Brasserie nog een heerlijke mosterdsoep met zalm en de kinderen een snack. De boemeltrein vertrekt richting Zutphen .Hier wandelen we nog een uurtje in het Hanzestadje rond. De fraaie gevels, de koffiewinkel met de geur van gemalen koffiebonen, het houtvuurtje op de markt, even de Xenos in. Gewoon leuk om dit even mee te pikken.
We gaan richting Apeldoorn en stappen daar over in een warme trein richting Rotterdam. Leander haalt ons op. Als klap op de vuurpijl nog patatjes eten bij Nellie en Leander. Het was een heerlijke wandeldag. Een dag met een gouden randje!