Bepakt en bezakt, verlaat ik om kwart voor 8 het thuisfront. De metro brengt me naar treinstation Alexander, waar Nellie al naar me op de uitkijk staat. Het is 8.36 uur en de trein naar Groningen vertrekt, zo’n negen minuutjes later. We worden uitbundig uitgezwaaid, door Leander en de kids. Met onze lompe bergschoenen, en enorme rugzakken vallen we iets uit de toon. We laten de nieuwsgierige blikken ons welgevallen, en verheugen ons enorm op het Pieterpad.
De reis verloopt voorspoedig, en kwart over 11 zijn we dan in Groningen. Uit het station rennen we naar het busstation, op zoek naar de bus naar Pieterburen. Maar ik heb m’n huiswerk niet goed gedaan.In allerijl rennen we terug naar het station, waar de trein na 1 minuut vertrekt naar Baflo. De buurtbus brengt ons met een handjevol mensen naar Pieterburen. Er werd 80% regen voorspeld, maar het weer ziet er gunstig uit. We wandelen naar het wapen van Hunsigo en maken zoals vele die ons zijn voorgegaan, een foto. 
Pieterburen en de zeehonden crèche zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, en het is ook zeker een bezoekje waard. We wandelen rustig tussen de gezinnetjes door. Onze inwendige mens rammelt, dus zoeken we een plaatje in het naastgelegen stukje bos. De wind ritselt door de populieren, en de geur van de herfst, en de zon die door de bladeren heen filtert, doen ons beseffen dat de mooiste dingen in het leven gratis zijn. Met de wind in de rug zetten we koers richting Eenrum. De Gronings klei, afgewisseld door statige boerderijen heeft zo z’n eigen schoonheid. Veel mensen komen we niet tegen, wat oudere mensen die hun dagelijkse rondje doen op de fiets." Pieterpaedsters" roept een man op z’n Greunings, We lachen, knikken en zwaaien wat. We lopen door Mensingenweer, hierna volgt dan een ietwat saaier stuk. Ik lucht nog even m’n voeten, en Nellie maakt van deze charmante pose even een foto. In de verte zien we het torentje van Winsum al. Winsum is een prachtig levendig plaatsje. We struinen hier wat rond, bezoeken wat winkeltjes, en kijken waar we morgen onze wandeltocht zullen hervatten. Om half 5 pikt Cocky ons op bij het station van Winsum. We pikken nog een lifster op, normaal zouden we dat nooit doen, maar drie vrouw sterk… Ze heeft een zweverig verhaal….dit gaat ons verstand te boven. We hebben nog wat napret, misschien zijn we hier te nuchter voor. Op de boerderij worden we gastvrij onthaalt in de gezellige woonkeuken. ‘s Avonds wacht ons ook een feestmaal, de heerlijkste spaghetti die ik ooit heb gegeten. Wijntje erbij! We voelen ons bevoorrecht, dag een zit er op. Om kwart voor 11 sluiten we de dag af, we kletsen nog wat, en dan gaan we net als de kippen op stok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten