Etappe 11 Hellendoorn - Holten 15km

Hellendoorn-Holten 15km

Vanmorgen om iets over half 9 stonden we bij Nellie en Sanne voor de deur. Henk en Jop  zetten ons af bij laden en lossen af.Na wat kussen over en weer lopen we richting station Alexander.
Iets over 9 vertrekt onze trein. We doorkruisen steden, dorpjes, weilanden en bossen.
 De sloten zijn nog bedekt met ijs. Weilanden zijn wit. Voor de zoveelste keer steken we bij Zwolle de IJssel over. In Zwolle neuzen we nog wat rond in de Etos, en nemen  dan de stoptrein richting Nijverdal. In Nijverdal moeten we nodig naar de toilet.
We krijgen een sleutel van de dame in de stationswinkel, en gaan om beurten naar een toilet waar je je kont niet kunt keren. We lopen via het centrum Nijverdal uit en lopen langs een drukke weg de berg op. Bij het bezoekerscentrum nemen we een kijkje en eten ons broodje op. Julia en Sanne kijken rond. Om half een zien we in het daarnaast gelegen bos de vertrouwde rood witte markering van het Pieterpad. Sanne is al een keer onderuitgegaan. Het is spekglad.
 Bij het klimmen op de Noetselerberg kijken we goed uit waar we onze voeten neerzetten. We komen bij ons eerste uitkijkpunt. en kijken uit over glooiende heidevelden, met jeneverbesstruiken. Er ligt nog wat bevroren rijp. Een waterig zonnetje breekt door
. We lopen omhoog en omlaag, via kronkelende paden. De kleine dames zingen een lied over het pieterpad. Hun stemmetjes kakelen er lustig op los. Het is gezellig met zn viertjes. Op de Holterberg zien we aardig wat andere wandelaars. Op de Holterberg leven de laatste korhoenders.
 Gekscherend had ik tegen Henk gezegd, wie weet zien we er nog wel een.
Niet veel later brul ik tegen Nel, volgens mij zie ik er een zitten,"daar boven in die boom". Snel maak ik wat foto’s. We lopen de bossen weer in. Het word koud en fris,en ook deze nacht beloofd het kwik weer te gaan dalen onder nul. Aan het einde van de middag werpt de zon de laatste stralen over de akkers.We lopen door een oude beukenlaan Holten binnen.
We kijken rond en zoeken onze B&B Egberdien. We worden ontvangen met koffie en thee en soppige oliebol. Nellie en ik ploffen  op het bed neer, en de dames kijken aan het voeteinde tv. Na een uurtje frissen we ons op en lopen richting Markelo naar Bistro het ‘Keuntje. Binnen ziet het er sfeervol uit. Het eten smaakt heerlijk. Als we naar huis lopen zien we aan de  heldere vrieslucht duizenden sterren pinkelen. Het gras kraakt onder onze voeten, en is echt ontzettend koud.
 In onze B&B brand de kachel. De gastvrouw heeft beneden bezoek, en er word gerookt en een borrel gedronken. Wij "genieten" boven in ons bed mee van hun luidruchtigheid.
 Sanne en Julia zijn bij elkaar gekropen, en Nel en ik slapen ook gezellig op een kamer. We kletsen even en horen dat het bezoek vertrekt. Daarna vallen we in slaap. Buiten vriest het dat het kraakt. Morgen belooft een koude dag te worden.