Etappe 10 Ommen -Hardenberg 20 km

Ommen-Hellendoorn 20 km

Vandaag weer een stapje verder richting het Zuiden. Vanmorgen al vroeg opgehaald door Nellie en Leander. 6.40 vertrekt onze trein richting Ommen. We zien allerlei mensen slepen met tuinstoelen voor de open dag van de Luchtmacht in Leeuwarden.Oranjefan’s die richting Basel gaan. Het lijkt wel een doordeweekse dag, en de trein zit dan ook tsjokvol. We praten en praten, en lezen nog wat tijdschriften.Iets over half 9 komen we in Ommen aan. Al gauw lopen we langs glooiende akkers, met rechts van ons de bosrand. Daartussen allemaal mooie huizen, met fraai aangelegde tuinen. Overal waar we vandaag lopen zien we vingerhoedskruid in de berm staan. Het is een prachige , maar o zo giftige plant. En dan ineens een bord met erop afgebeeld:overstekende scharrelkippen. Voor een vrijwillige bijdrage kunnen we uit een houten kist een gekookt eitje pakken. Het geld gooien we dan in de brievenbus.
We breken de dag, en tikken een eitje. We vervolgen onze weg. Mijn blaas staat inmiddels op springen, en ik moet gewoon.Aan de voet van de Archemerberg tussen wat Jenneverbesstruiken zit ik heerlijk beschut.
Terwijl Nel uitvoerig moet horen hoezeer het me heeft opgelucht, gaan we lachend de "berg" op.  Het is een hele klim, en we puffen en hijgen en zweten. Maar op de "top" hebben we een prachtig uitzicht. We kunnen rondom kilometers ver kijken.
De veldleeuwerik jubeld vrolijk zijn lied, en beneden graast een kudde schapen. Drie uur geleden zaten we nog in de drukke Randstad. Het is genieten geblazen. Het weer is fantastisch. We dalen weer af, en voor onze voeten schiet een zandhagedis weg.
De heide staat nog niet in bloei, maar we kunnen ons er een beeld bij vormen,  en dat zal prachtig zijn ! We wandelen het dorpje Lemele binnen.In een soort winkel van Sinkel, met vergeelde marsen, fietsen, en allerlei prullaria koopt Nellie twee losse batterijen voor haar digitale camera.Bij eetcafe de Driespong eten we een lekkere aspergesoep, met een patatje. Het smaakt ons heerlijk, en  we lopen weer verder. De lucht betrekt en even zijn we bang voor onweer.

Maar de bui waait over, en de zon breekt weer door.In de buurt van Hellendoorn staat bij een huis een leuk zelfgemaakt bankje. Erop geschreven staat. Het zijn de kleine dingen die het doen.Echt als je goed om je heen kijkt is er zoveel moois te zien. Je zou de kleine dingen in alle drukte soms haast over het hoofd zien. Een dag wandelen is voor ons niet van a naar b lopen maar gewoon genieten van al die kleine dingen. We lopen nog door een stuk bos, langs pretpark Hellendoorn.
Kronklende achtbanen, en gillende kinderen.Hellendoorn is wel een gezellig plaatsje, in het ijsmuseum kopen we een ijsje. Nellie belt Margrete, vroeger zat ze bij ons op bijbelkring, en nu woont ze hier in de buurt. Ze is pas bevallen van een zoon, en woont in een hele knusse boerderij. Ze haalt ons op, en even later zitten we in de keuken aan koffie en de thee.

We kletsen wat bij, en het is leuk om haar weer te zien. De kleine Mart Jan word uit zijn mooie wiegje gehaald, en om de beurt bewonderen we hem op onze schoot. Margrethe brengt ons weer naar de trein, die  al klaar staat voor vertrek. Via Zwolle reizen we weer naar Rotterdam. Om Half 8 haalt Leander ons op, en breng mij thuis. Het was een geweldig dag, ideaal wandelweer, afwisselende landschappen, en leuk bezoek, en weer heerlijk bijgepraat en opgeladen. Moe maar voldaan, en alweer uitkijkend naar de volgende etappe’s !

Etappe 9 Hardenberg Ommen 22 km

Hardenberg – Ommen 22 km

 Na een heerlijke overnachting in het Klepperhuus staat er een uitgebreid ontbijt te wachten.s’Nachts heeft het hard geregend en de weersvoorspelling is onzeker.
 Maar na dit heerlijke ontbijt vertrekken we met goede moed richting Ommen.Bepakt met rugzak en regenjas worden we hartelijk uitgezwaaid door de gastvrouw en we zetten de pas er goed in.
Buiten de bebouwde kom van Hardenberg lopen we door een open landschap.
Er staat wat wind en inmiddels is het droog geworden.Rheeze is de eerste buurtschap van vandaag,een klein openlucht museum van oude boerderijen rondom de Rheezebrink.Heel typisch is het gevlochten riet aan de zijkanten van de boerderijen.
Na Rheeze loopt het pad al vrij snel naar de bossen van het Diffelerveld.
In deze bossen staan we plotseling oog in oog met de boerderij die op de voorkant staat van het eerste deel van het Pieterpadboek.Natuurlijk leggen we dit even vast op de foto!!
Ook de blaren worden direct onder handen genomen. Na de bossen loopt het pad naar de Vecht waar we over de stuw lopen naar het buurtschap "Junne".Bij de bekende vistrap pauzeren we even om van het uitzicht te genieten.Toch altijd weer imposant dat stromende water.
We laten de weilanden achter ons en slaan een bospad in.Een fraai slingerend bospad vormt de   route.Het laaste stuk is langs een drukke verkeersweg.
Langzaam maar zeker zijn we al aardig moe geworden en we zijn blij als we in de verte station Ommen zien liggen.Om kwart voor 4 nemen we het boemeltje naar Zwolle.
Hier stappen we over op de intercity naar Rotterdam Alexander terugkijkend op 2 heerlijke wandeldagen met z’n vieren.

Etappe 8 Coevorden -Hardenberg 22 km

Coevorden-Hardenberg 22 km

 In de ijzige kou fietsen Henk en ik naar Station Alexander. Nellie en Leander staan al op de uitkijk.  De mannen gaan voor een keer mee, ruiken en proeven wat ons beweegt. De treinreis verloopt voorspoedig, op een boemeltrein na, richting Coevorden, die bijna dreigt stil te staan midden in een weiland. De conducteur zegt dat er iets mis is met de remmen. We komen iets later dan verwacht in Coevorden aan. Na een sanitaire stop en een kop koffie beginnen we aan de route. Nellie en ik vertellen dat we elke markering even aantikken, en de mannen denken dat we gek zijn geworden. Even later beseffen ze dat ze in de maling zijn genomen, en ze lachen er zuur zoet om.Al spoedig lopen we Coevorden uit, door het buurtschap Anevelde.
 In een weiland ziet Henk een grote zilverreiger. We gluren allemaal door de verrekijker.  Nellie en ik dachten een meeuw……Volgens Henk zijn we een stelletje natuurbarbaren… We passeren de grens Drenthe-Overijssel. Bij het bord wat dit aangeeft gaan we uitgebreid op de foto. 
We hebben geen idee dat we worden begluurd van achter de geraniums van een oud boerderijtje. We hijsen onze rugzakken op, en dan merkt Henk op dat er iemand achter de ramen staat te wenken. Het is geen grap, en er komt een bejaarde vrouw, op klompen en geitenwollen sokken, naar de voordeur. Nel en ik moeten binnenkomen. Ze klinkt wat verward, en zegt ten einde raad te zijn. Mannen blijven buiten, en wij zitten even later in de warme voorkamer. We proberen wijs te worden uit het verhaal, en haar te helpen met een brief voor de NS. Ze blijkt ook te geloven, maar heeft geen bijbel. We beloven haar dat we zorgen dat ze er een krijgt, en schrijven haar adres op. 
We zeggen haar vriendelijk gedag, en gaan weer verder met ons pad. De eerst volgende kilometers houd het ons flink bezig. We wandelen Gramsbergen binnen. Bij de kerk staat een standbeeld met Pieterpadwandelaars. Tegenover de kerk gaan we ook een hapje eten, het smaakt opperbest. Buiten is het koud, en binnen behaaglijk warm. We zijn bijna niet meer vooruit te branden maar moeten nog een flink stuk. Dus toch maar weer de pas erin. Veel door weilanden, en langs  Ane. In Ane  vond in 1227 een veldslag plaats. De ridders weren verslagen door de boeren en in het moeras gelokt. Deze slag is bepalende geweest voor de verdere ontwikkeling van Drenthe.
Het loopt al aan het eind van de middag, in de verte zien we Hardenberg al liggen. We passeren nog een stukje bos, en alles lijkt in diepe winterslaap.
Nog geen knoppen, geen groen. Over een paar maanden zal het voorjaar weer alles doen ontluiken. Op de zomer na, hebben we in alle seizoenen gelopen, en al die seizoenen hebben zo hun eigen schoonheid. We lopen langs de Vecht naar Hardenberg. De betekenis van deze rivier was zeer groot, vanwege de aanvoer van Bentheimer zandsteen uit Duitsland. Hiervan werden van de 15e tot de 17e eeuw, veel kerken en gebouwen opgetrokken.
Over de brug lopen we Hardenberg binnen, en onze ongetrainde benen voelen als lood, zelf de mannen geven dat aarzelend toe. We gaan eten en overnachten in het Klepperhuus. Kamers zien er netjes uit, en het bed ligt heerlijk zacht. Na een uur schuiven we aan tafel het eten smaakt heerlijk, de tournedos is een apart verhaal, maar na drie keer smaakt hij heerlijk.
Met z’n vieren kijken we op onze kamer nog tv. We maken het niet al te laat. Morgen weer een flink stuk voor de boeg.Het was een gezellige dag !